Rennen!

Tien voor vijf, ‘s ochtends, de wekker gaat. Phoe, best vroeg. Maar..... wij gaan op vakantie!!! Dus we springen (soort van) ons bed uit en maken ons snel klaar. Om half zes rijdt Arie voor, Rik zit ook al in de auto. Bij hem ging het uit bed springen net zo soepeltjes 😉. 

Na ruim een uur rijden komen we op Schiphol aan. We bedanken Arie voor zijn service en terwijl hij op weg naar zijn werk gaat, begint bij ons de vakantie. Wouter en Dienke komen soepeltjes de douane controle door. Rik wordt er uitgepikt, of eigenlijk zijn tas. Na een grondige controle en zelfs een test op explosieven mag ook hij door.  Op de heenweg hebben we een overstap in Dublin, komen we daar ook nog eens 😁. Helaas heeft onze vlucht vertraging en van het moment van landen in Dublin, tot het opstijgen van de volgende vlucht zitten 40 minuten. 40 Minuten waarin wij uit het vliegtuig moeten, met een bus naar de douane, door de pre-clearence van Amerika (normaal heb je dit bij een vlucht naar Amerika al op Schiphol, maar doordat wij eerst een Europese vlucht hebben, hebben wij dat nog niet gehad. Pas vanuit Dublin verlaten wij Europa en vliegen wij naar Amerika) en dan naar de juiste gate. Je begrijpt, dit werd erg krapjes. Wij waren duidelijk niet de enige die door de pre- clearence moeten. Terwijl wij daar in de rij staan, gaan wij er voor het gemak al van uit dat we de vlucht missen. De tijd dat het vliegtuig zou vertrekken is al geweest. Opeens horen wij iemand roepen, anyone for Chicago? Meteen steken wij ons hand op en worden wij uit de rij geplukt en vooraan gezet. Geruststellend zegt de vrouw dat het vliegtuig wacht. Nadat wij alle drie goedgekeurd zijn voor Amerika lopen we dan ook op ons gemakje (niet helemaal he) richting gate. Tot iemand vraagt waar wij heen moeten. ‘Naar Chigago.’ ‘ Dan moeten jullie rennen, want de gate gaat dicht!’  We zetten het op een sprintte en als we bij de gate aankomen gaat deze inderdaad al dicht. We mogen nog net mee en rennen het vliegtuig in. Nog napuffend vertrekt het vliegtuig, tijd om ons zenuwachtig te maken voor het opstijgen is er niet eens.  Opgelucht zijn wij wel. De vlucht verloopt prima, het vliegtuig is vrij leeg dus we hebben allemaal veel ruimte om te zitten.

Eenmaal in Chigago aangekomen besluiten we een taxi naar ons hotel te nemen. Het eerste hotel ligt echt midden in de stad. Naarmate we dichter bik het centrum komen doemt de skyline van Chigago voor ons op. Ons enthousiasme wint het van de vermoeidheid. (Bij aankomst in Chigago is het half twee ‘s middags in Chigago, maar half negen ‘s avonds in Nederland). Het hotel ligt prachtig en de kamer ziet er netjes uit. Wouter en Dienke willen wel even op de kamer hangen, maar bij Rik staat de man met de hamer op de stoep. We besluiten de stad in te gaan om zo hopelijk zo min mogelijk last van onze jetlag te hebben. 

Chigago heeft prachtige hoge gebouwen, van super modern tot koloniaal. Het ligt aan een enorm meer, Lake Michigan. Vanuit het hotel lopen we zo (oké na tien minuten lopen) het strand op van het meer. Heel gek, zo sta je in de drukte van een enorme stad en zo sta je op het strand. We maken een rondje over de Navy Pier. Het uitzicht is adembenemend! 

Weten jullie trouwens dat Chigago, the windy city wordt genoemd? Wij snappen het helemaal! Het waait echt overal, waar je ook loopt. Bij de Navy Pier zijn we op een terrasje gaan zitten om een hapje te eten, het is in Chigago pas vijf uur maar onze magen zeggen toch echt iets anders. nu staat Chigago bekend om zijn deep dish pizza’s. Dit zijn pizza’s met een hele hoge rand. Hierdoor kan er extra veel vulling in/op de pizza. Heerlijk maar machtig, na  twee stukken zitten we alle drie vol. Gelukkig hebben we één pizza voor ons drieën genomen.  Tijdens het eten stort Dienke in. We besluiten dan ook nog een stuk te gaan lopen. Al struinend komen we langs prachtige gebouwen en belanden we bij de Chigago River. Hier kan je leuke wandelingen langs maken. Na een kwartiertje lopen zijn we er alle drie wel klaar mee. We besluiten nog even wat boodschappen te doen en dan lekker naar de hotelkamer te gaan. 

Het is pas negen uur, maar we duiken er alle drie vroeg in. Morgen weer een nieuwe dag in Chigago!