Bryce

Vanochtend weer vroeg de wekker gezet. Alleen lukte het ons deze keer niet om het bed uit te komen. Deze keer branden we ook niet ons bed uit van de warmte. Hier koelt het ‘s nachts weer fors af en zijn alle dekens weer nodig. Het is koud in de camper en ons bed zo lekker warm. We zetten de kachel even aan en duiken nog heel even terug in bed. Na een half uurtje moeten we er toch echt uit willen we nog iets van Bryce kunnen zien. 

Nadat we allemaal weer gedoucht en aangekleed zijn kunnen we lekker ontbijten. Tijdens het ontbijt maken we een plan de campagne. Wouter wil graag een grote hike maken maar Dienke’s been laat dat nog niet echt toe. We besluiten dat Wouter de hike gaat maken en Rik en Dienke het park gaan bekijken. Wouter heeft bet park jaren geleden al eens bezocht, hij weet dus wat hij mist. 

Bij het park aangekomen zetten Rik en Dienke Wouter af bij het beginpunt. De hike is tussen de 3 en 4 uur. Over 3,5 uur zien we elkaar bij het eind punt van de hike van Wouter. 

Rik en Dienke gaan met de camper eerst helemaal naar het einde van het park. Vanuit daar rijden we naar voren in het park. Het stuk waar de meeste mooie hikes te maken zijn zit voorin het park. Hier is Wouter ook dus wij komen zo langzaam dichterbij. 

Het uitzicht aan het einde is prachtig. We zitten daar vrij hoog, bijna 3000m. Je kan dan ook heel ver kijken en de hoodoos zijn prachtig. Het kleurverloop maakt het geheel adembenemend. Het is zonde om te weten dat dit met de loop der jaren zal verdwijnen door erosie door water, wind, sneeuw. Gelukkig duurt dat nog jaren en hebben wij in ieder geval de foto’s nog 😉. 

Langzaam werken wij ons naar voren in het park. We hoppen van het ene mooie uitzicht naar het andere met tussendoor wat korte wandelingetjes. En een bakkie koffie natuurlijk, met koekje. Kortom we genieten enorm. Wij blijven ons verbazen, wederom, dat alles weer zo anders is. Wat we hier zien is weer zo anders dan wat we in de voorgaande parken hebben gezien.  Mede dat maakt het zo bijzonder om deze reis te maken. We zien zo enorm veel en buiten dat is het erg mooi om dit met elkaar te kunnen doen. 

In het begin van het park, waar de wandelingen zijn, kan je niet parkeren met een camper zo groot als wij hebben. Er is wel een super alternatief. We kunnen de camper op een parkeerplaats zetten en dan rijdt er een gratis shuttlebus. Deze bus stopt op verschilde plekken waar die hikes beginnen, maar waar je dus ook zo’n prachtig uitzicht heb. Wij parkeren de camper en hoppen op de bus. Wat het erg leuk maakt is dat de chauffeurs ook veel over het park weten en tijdens de rit over van alles en nog wat vertellen. Zo worden we geattendeerd op een weide waar veel prairiehondjes leven. Prompt zien we er eentje. 

Ook vertellen ze over het weer. In juli en augustus hebben ze een soort ‘moesson’. Rond een uurtje of 2 gaat het helemaal los, stortbuien en hele forse onweersbuien. Het park heeft ook vaak te maken met blikseminslagen en daardoor ook branden. Wat wij erg interessant vonden om te horen was hoe je kan zien welke bomen een blikseminslag hebben gehad. Een gezonde boom zit vol met vocht, als de bliksem inslaat wordt dit binnen seconden zo heet dat het direct verdampt. Deze damp kan nergens heen en daardoor schiet de schors in een keer van de boom af door de hete damp. De bomen in het park die dood zijn en geen schors meer hebben zijn door de bliksem getroffen. 

We stappen een paar keer uit de shuttlebus om het geweldige uitzicht hier te bewonderen. Bij het ene laatste uitzichtpunt besluiten wij een korte hike te maken naar het punt waar we met Wouter afgesproken hebben. Het is hier zo mooi daar willen we wel even langs lopen. 

Wouter ziet ons al aankomen. Zoals we allemaal een beetje verwacht hadden heeft hij geen 3 tot 4 uur nodig voor deze zware hike maar was hij er in 2 uur al bij het afgesproken punt. 

De hike was spectaculair. Hij gaat midden door het dal waar alle hoodoos staan. Wouter heeft dus heel wat klimmen en dalen gehad. De pracht die je hier ziet weegt natuurlijk op tegen de zware klimmen. Hij heeft enorm genoten. 

Compleet gaan we weer met de shuttlebus naar de camper. Hier beginnen we onze toch naar de camping in Littlefield. Dit is nog wel een stukje rijden, maar zo hoeven we morgen naar Valley of Fire nog maar een uurtje te rijden.  Als we net het park uit rijden rijden we weer door Red Canyon. Hier zetten we de camper neer op een mooi stukje en gaan we eerst even wat eten. Het is al drie uur dus we lusten allemaal wel wat. 

Na de lunch vertrekken we dan echt. Het is een kleine drie uur rijden zonder stops. Rond een uurtje of zeven komen we aan. Gelukje voor ons is dat we weer een andere tijdzone zijn ingegaan dus het is pas zes uur 😁. Alle tijd dus om eten te koken. We settelen ons op een wel heel summiere camping. Geen douche (dat hebben we al vaker gehad in de state parken, maar vooral geen toilet. Dat laatste is nieuw voor ons. Gelukkig zit alles dan in de camper, ook al is het wat klein. 

De mannen maken de BBQ aan terwijl Dienke de rest van het eten kookt. Wij zijn de enige gekken hier die met deze warmte, graadje of 35 nu de avond valt, buiten eten. Wij doen alles voor het vakantiegevoel en ook van die laatste paar dagen gaan we ten volste genieten. 

Dus kampvuurtje, spelletje en kopje koffie en thee. Wij komen de avond wel door!