Laatste state park van de reis

Het is vannacht goed koud geweest. Het schijnt dat er eind van de week hier zelfs sneeuw gaat vallen. Dat maken we gelukkig niet mee want wij trekken vandaag en morgen naar beneden en een stukje richting de stad New York. Donderdagochtend moeten we daar alweer de camper afleveren. Wat vliegt de tijd weer. Gelukkig hebben we vandaag nog heel de dag en hebben we een mooi state park op de planning staan. 

Dus na alle vaste bezigheden gaan we weer op pad. Dit maal gaan we richting Letchworth State Park, dit park wordt ook wel vergeleken met de Grand Canyon in het westen van Amerika. De verschillen zijn dat hier de rotsen met wit/grijs zijn ipv rood en er staan bomen hier. We zijn benieuwd.

Na een rit van een uur komen we aan bij het park. De nadelen die we ondervinden van aan het einde van het seizoen op vakantie zijn, heeft ook voordelen, we mogen gratis het park in. 

Bij de eerste stop snappen we meteen waarom er zo lovend over dit park geschreven wordt. Het is een enorm mooi groot bos en de  uitzichtpunten over de kloof met de rivier zijn fantastisch! Het park moet ook echt de moeite waard zijn om er te wandelen. Er zijn dan ook meerdere hikes uitgezet. Ivm de tijd die we hebben besluiten we een route te rijden door het park ipv een wandeling te maken. Wat uitzicht betreft is dat absoluut niet erg. 

Aan de zijkant van het park stroomt een rivier door een enorm diepe en brede kloof. Er is zelfs een stuk waar de rivier als een waterval naar beneden stroomt. Natuurlijk totaal niet te vergelijken met de Niagara watervallen, maar zo passend in deze omgeving. De prachtige herfstkleuren zijn ook hier duidelijk weer terug te zien. Dat maakt de rit door dit bos prachtig. 
Verderop in het park zien we ook bordjes staan waarop staat dat de bomen in dat gebied in 1912 zijn aangeplant. Veel bomen zijn meer dan 100 jaar oud en dat is te zien aan de karakteristieke basten en grote omvang die menig boom heeft bereikt. 

Terwijl we lekker door het park rijden, spot Henny ineens een auto in de berm van de weg. Ze ziet ook meteen waarom ze er staan, er staat een hert. Terwijl Arie de camper in de berm parkeert zien we er al snel meerdere staan. We pakken snel onze camera's en openen de deur zo zachtjes mogelijk. We sluipen zachtjes richting de bosrand. De herten blijven  staan, ze kijken wel onze kant op wat dan weer erg leuk voor de foto's is. Arie en Rik lopen zelfs nog een eind het bos in. Ondertussen zijn de herten al een stuk verder het bos in gelopen. Ineens rent er een hele kudde met herten weg, we tellen er minimaal zeven. En dan zijn er ook nog herten die de andere kant op gerend zijn. 

Jullie begrijpen, het is een park waar we nog veel langer zouden kunnen blijven. Maar na een paar uur rijden en kijken moeten we toch echt door naar de camping. Tenslotte moeten we woensdag op onze laatste overnachtingscamping aankomen en moeten we dan ook nog tijd hebben om alles in te pakken en schoon te maken. Dus moeten we nog wel een stukje rijden.

Vanavond komen we op een camping aan waar wederom niemand bij de receptie is. Gelukkig geen spookcamping deze keer. Het blijkt een soort camping municipale te zijn. Je zoekt een plekje uit, sluit je camper aan en als je weer weg gaat doe je het geld in een envelopje in de brievenbus. Ja je leest het goed, in een envelopje in de brievenbus. Heerlijk van die plekken waar er nog vertrouwen in de mens is.

O ja, hadden we al gezegd dat hier vlakbij een trein rijdt, hele lange treinen wel te verstaan. Die het blijkbaar nodig vinden om hier naast de camping (tenminste zo klinkt het) luid en duidelijk te toeteren..... dat wordt vast een heerlijk nachtje.....