Als kleine kinderen zo blij...

Vijf uur, de wekker gaat. Gek genoeg zijn we al ruim voor de wekker wakker en zelfs het bed al uit. Behalve Rik dan, die weet zijn zenuwen nog even te bedwingen door nog een half uurtje in zijn bed te blijven liggen. Om zes uur rijdt Martijn voor om ons op te pikken. Zo is hij toch een klein stukje onderdeel van ons avontuur ;-)

Martijn weet ons moeiteloos en snel op Schiphol te brengen waarna het avontuur nu echt gaat beginnen. Inchecken, koffers afgeven, door de douane en noem maar op. Al met al verloopt dit soepeltjes en voor we het weten is alles geregeld en zitten we aan de koffie. Na een half uurtje vertraging vliegen we dan ook weg. Dag Nederland, tot over een paar weken!! 

Na een rustige vlucht, met lekker eten, een dutje zo hier en daar en wat prachtige vergezichten komen we aan op J F K airport. Hier wacht ons de douane..... het blijft spannend zo iets als je in Amerika aan komt. Omdat Arie en Henny heuse wereldreizigers zijn en al vaker in Amerika zijn geweest mogen zij in een andere rij dan Rik en Dienke. Gescheiden wachten we onze beurt af tot we ingescand worden. Ja, je leest het goed, ingescand.... Van alle tien je vinger worden scans gemaakt en ook mogen we nog even lachen voor een foto. Na ruim een uur zijn we er alle vier door en komen we elkaar weer bij de koffers tegen. Deze liggen al van de band en worden besnuffeld door een heuse hond (opzoek naar drugs of andere spullen). Wij dachten dat wij hip waren met de gopro die we van Wouter mochten lenen, maar die hond loopt er heel hip, ook met eentje op zijn rug.

Met onze koffers lopen we naar de ontvangst hal, waar een heus ontvangstcommite op ons staat te wachten. Dat is nog eens leuk aankomen. Luud, Eva en Rutger en Mary en Thijs (die allemaal een uur eerder zijn aangekomen) wachten ons op. Met z'n negenen (en dus 9 grote koffers, 9 stuks handbagage en nog wat kleine tasjes) hijsen we ons in een busje die voor ons geregeld is. En dan begint het..... New York is een enorme stad, waar miljoenen mensen wonen en dus ook voortbewegen. Het komt over als een grote chaos en een wirwar aan wegen. Enorme grote auto's die zich allemaal een weg banen tussen de massa. Dit gaat gepaard met een hoop getoeter en heen en weer gemanoeuvreer. Na ruim een half uur komen we aan bij het hotel waar Margareth en Frank al een kleine week vertoeven. We kletsen even bij, zitten even lekker en zijn in afwachting van Frank, de bruidegom in spe. Tenslotte is ons avontuur daar allemaal mee begonnen, de uitnodiging van Frank en Angelica om naar hun trouwerij te komen.

Met elkaar gaan we opzoek naar een koffie tentje, gelukkig zijn Margareth en Frank bekend en zitten we al snel heerlijk buiten aan een lekker kopje koffie. Na de koffie halen we onze koffers bij het hotel op en vertrekken wij tienen richting ons appartement. Een taxi gaat met twee man en een berg koffers die kant op en de rest gaat lopen. Tenslotte is het 'maar' 2,5 kilometer, dit is prima aan te lopen natuurlijk. Echter waren we even vergeten dat we vier koffers mee moesten slepen en 2,5 km fals plat omhoog na al een hele dag er op te hebben zitten, best een eind is. Om een lang verhaal kort te maken; 45 minuten en twee bijna gesneuvelde koffers laten waren we allemaal bij het appartement. Hier zijn we moe neergeploft om even bij te komen. De klok zei dat het net 18.30 was, maar ons hartje voelde duidelijk dat het al na middernacht was. Vechtend tegen onze jetlag gaan we met z'n allen richting het centrum. Tenslotte willen we zo veel mogelijk van de stad zien en daarnaast ook nog een hapje eten. De kwaliteit van het hapje eten heeft een beetje te leiden onder de honger die we hebben na de hele dag dus duiken we een Mac in om te voorkomen dat enkele van ons tegen de vlakte gaan. Met een gevulde maag en klaar voor de indrukken lopen we Times Square op. We kunnen jullie vertellen dat de beelden op tv niets zijn bij het echte werk.  De hoge gebouwen, de grote schermen waar van alles op geprojecteerd wordt en de massa's mensen zijn overweldigend. 

Kapot komen we 's avonds laat weer in ons appartement aan. Moe vallen we allemaal in slaap en zowaar lukt het ons allemaal om toch aardig wat uurtjes te slapen.