Wandeling door een kloof

Zeven uur, de wekker gaat.... phoe dat is vroeg! Maar het rustig aan doen gaat natuurlijk afgewisseld met drukke dagen. We blijven tenslotte van den Bergen ;-)
Over van den Bergen gesproken.... bij het ontwaken vanochtend hadden we zowaar een blog terug. Wat ontzettend leuk om te merken dat jullie met ons mee lezen.

Vanochtend hebben we eerst een ritje voor de boeg. We gaan vandaag naar Ausable Chasm. Hiervoor gaan we de staat Vermont verlaten en rijden we de staat New York in. Ausable Chasm is een prachtige kloof. Voor ons vertrek hebben we de tip gekregen om daar heen te gaan, dus dat doen we dan natuurlijk ook. 

Oorspronkelijk zou de rit een kleine twee uur beslag nemen, tenminste dat is wat onze navigatie gisteravond zei. Maar wat blijkt nu.... gisteravond was de veerboot gesloten en vanochtend vaart deze weer. Hierdoor zijn we er bijna een uur eerder, dat is mooi meegenomen. Behalve dat het sneller is, is de overtocht van de ene staat naar de andere ook echt prachtig. Zowel voor ons als achter ons hebben we een prachtig uitzicht op de bergen. 

Bij aankomst rijden we over een brug en we zijn meteen betoverd door het uitzicht. De brug gaat namelijk over de kloof en we zien het water er doorheen stromen. De kloof loopt door een bos waar enorme dennenbomen staan en prachtig gekleurde loofbomen. 

We besluiten een route te gaan lopen van een paar miles. We beginnen bij het begin van de kloof, hier is een brede waterval waarbij het water zo de kloof in loopt. De herfstkleuren om het meer heen maken het een prachtig schouwspel om naar te kijken. We lopen voor een groot gedeelte langs/in de kloof en delen door het bos dat aan de kloof ligt. De wandeling is prachtig! Er zijn meerdere uitzichtpunten waar je een formidabel uitzicht hebt in de kloof.  Zelfs dat het begint te regenen maakt ons niet uit, het is genieten. Heerlijk buiten in de natuur met fenomenaal uitzicht. Prachtig! Eén plekje in de kloof intrigeert ons allemaal. In een hoekje in de kloof zijn allemaal stapeltjes zorgen gemaakt. Er wordt wel eens gezegd dat je je zorgen in steen kunt opstapelen en ze op die plek achter kan laten. Dat hoekje staat helemaal vol met kunstig gestapelde stapeltjes stenen. Er gaat een soort rust uit van alle stapeltjes, waarvan sommige op scherp lijken te staan en je verwacht dat ze elk moment om kunnen vallen. Een mooier plekje om je zorgen achter te laten kan ik me nu even niet bedenken, dus ook ik, Dienke, maak mijn eigen stapeltje. 

Na deze heerlijke wandeling lunchen we lekker in de camper. Het weer is er nog niet beter op geworden, maar we zitten lekker droog. Voor de rest van de dag staat een tocht van een paar uur op de planning door het Adirondack park. Dit is een enorm groot natuurgebied dat zich voornamelijk kenmerkt door de bossen en meren die er liggen. Deze combinatie zorgt dan ook weer voor een gave rit en ondanks regen toch nog voor prachtige vergezichten.  In het Adirondack ligt ook Lake Placid, sommige zullen nu wellicht een 'ah' momentje hebben. In 1932 en in 1980  zijn hier de olympische winterspelen gehouden. Er is nog veel van terug te zien in het dorp.

Langzaam aan wordt het donker en krijgen we steeds minder mee van de omgeving. We hoeven dus niet meer te spotten naar wild (wat die dag een paar herten, een vos en wilde kalkoenen, ja echt ze bestaan, heeft opgeleverd). Tenminste dat dachten we. Tot twee keer toe moet Arie in de ankers omdat er herten oversteken. Gelukkig zitten we alle vier naar voren te turen en zien we de herten dus prachtig. Het blijft bijzonder om te zien.

Na een lange dag komen we aan op een camping. Hier koken Rik en Henny een heerlijke stampot andijvie waar we lekker van smullen.