Feestje!

Belachelijk vroeg moesten we opstaan! Nou ja belachelijk.... voor vakantie dan. Kwart voor zeven ons bed uit, douchen aankleden ontbijten en de camper vertrek klaar maken. Oja, en dan is Wouter ook nog jarig 🎈! Gelukkig is de camper versiert en voelt hij zich super jarig! Mede door de berg berichtjes die hij binnen kreeg bij het aanzetten van zijn telefoon. Leuk! 

Keurig op tijd komen wij aan bij de ford garage. Uiteindelijk vinden wij iemand die ons kan helpen. Hij vertelt doodleuk dat we de hele dag de camper kwijt zijn en dat er om 10 uur iemand naar kan kijken. Tien uur... je leest het goed. Wij moesten hier om 8 uur zijn omdat wij dan een afspraak hebben. Dat blijkt toch even iets anders te werken. Helaas is er geen leenauto. We vragen ze met klem of ze, zodra ze iets weten willen bellen. Mocht het nodig zijn dan kunnen wij nog een hotel oid regelen. 

Nadat we wat spullen gepakt hebben om niet helemaal onthand te zijn bellen we de verhuurmaatschappij. Gelukkig blijken ze redelijk coulant. Een huurauto is niet mogelijk, wel krijgen we een bedrag voor taxi’s, een bedrag voor eten en drinken (we hebben even zielig gedaan en gezegd dat we dit normaal in de camper zouden doen) en indien nodig wordt ons hotel in het centrum vergoed. 

We bestellen een taxi en laten ons naar het centrum brengen. Salt Lake City is behalve de hoofdstad van de staat Utah ook de hoofdstad van de geloofsgemeenschap van de Mormonen. In het centrum vind je dan ook het hoofdkantoor van de mormonen gemeenschap en diverse kerken en gemeenschapsgebouwen. We lopen hier doorheen. Het is leuk om te zien en de tuinen er omheen zijn prachtig onderhouden en staan mooi in bloei. Hierna lopen we verder door het centrum naar de toeristen informatie. Eens kijken wat we allemaal kunnen doen. We hadden tenslotte niet echt gerekend op een dagje Salt Lake dus hebben ons ook niet echt ingelezen. We krijgen wat leuke tips en vooral waar we leuke kleine koffietentjes kunnen vinden. Wij zijn al even op en vinden het wel tijd voor een lekker taartje voor Wouter zijn verjaardag. Na een stukje lopen spot Rik aan de overkant van de straat een boulangerie. Ja je leest het goed, een Frans koffiezaakje! Dat moet heerlijk zijn dus we gaan er naar toe. 

En of het heerlijk is! We genieten van onze taartjes en lekkere koffie. Waarna we maar meteen het laatste stuk van onze reis gaan plannen. We hadden al een grove planning gemaakt, maar willen deze nu definitief maken. Meteen passen we deze aan aangezien we een dag anders invullen dan van te voren bedacht. We zitten lekker te wikken en wegen welke parken we echt willen zien en welke we overslaan als Wouter gebeld wordt. De garage. Na wat test en een proefrit kunnen ze niks vinden. Ze kunnen dus niets voor ons betekenen. We kunnen hem dus ophalen. 

Na overleg besluiten we hem nu op te gaan halen. Tenslotte hebben we nog zo’n autobedrijf van een tv-serie op de planning staan en we kunnen dan meteen al een stukje richting Arches National Park rijden. 

Bij de garage aangekomen laten we ze toch nog even in ons bijzijn aan het stuur draaien. Het lijkt inderdaad dat hij het nu doet. De garage denkt dat er lucht in de leidingen zat en er nu uit is. Dat hopen we dan maar. 

We springen in de camper en gaan er vandoor. Opzoek naar Kendigit Design. Na een kwartiertje rijden zijn we er. Grappig om te zien dat het er zo anders uit ziet dan op tv. Gewoon midden in een Industriewijk aan de hoofdweg. In de showroom staan een paar fantastische auto’s. Dit bedrijf knapt auto’s op, maakt ze super sjiek. Helaas zijn de rondleidingen alleen op vrijdag dus die missen wij. Wel krijgen we de tip om langs de garages te lopen. Soms staan de deuren open en kan je even naar binnen kijken. Helaas zijn ze allemaal dicht, behalve die van de stoffeerder. Zij werken samen bij het opknappen van de auto’s. Uiteindelijk besluiten we verder te gaan en op het moment dat we bij de camper zijn gaan alle deuren open. Ze waren dus aan het filmen en hebben nu even pauze. Wij er weer naartoe en lekker naar binnen loeren. Er is een grote spuiterij en een grote garage waar ze aan de auto’s sleutelen. Terwijl we er lopen zien wij ineens Dave Kendigit staan. Hij is de eigenaar van het bedrijf en ook een van de hoofdpersonen in de serie. We stappen op hem af om te vragen of hij tijd heeft voor een foto. Hij vraagt of we een momentje hebben. Na een paar minuutjes komt hij. Het leuke is dat hij alle tijd voor ons neemt. Hij is benieuwd waar we naar toe gaan en heeft nog wat tips voor ons. Daarna is er tijd voor de foto’s! Tevreden lopen we naar de camper. In tegenstelling tot gister was dit toch wel heel erg leuk zo! 

We vervolgen nu onze weg richting Arches. Omdat het nog begin van de middag is besluiten we een poging te doen om bij Arches te komen. Dus gas er op! 

Onderweg lunchen we heerlijk. Bij de boulangerie hebben we een echt Frans stokbrood gekocht. Want had ik al gezegd dat de Amerikanen echt geen brood kunnen bakken? Wij werden hier in ieder geval echt even heel blij van! 

We crossen door en komen eind van de middag op de camping in. Arches is een kwartiertje rijden. Missie geslaagd! ✔️. Oja, het stuurbekrachtigingsdingetje is natuurlijk niet opgelost, maar dat melden wij bij het inleveren wel. Ondertussen kunnen Rik en Wouter hun spierballen trainen 😉. 

Nadat we eerst lekker geborreld hebben op Wouter zijn verjaardag gaat de BBQ weer aan. We gooien elke avond maar het vlees op de BBQ. Meteen gezellig zo lekker buiten. Ondertussen zitten we in een ander klimaat. Deze omgeving lijkt op woestijn en de temperatuur lijkt er ook op. 

Dus nu s avonds is het nog een graad of 25. Lekker buiten zitten dus. 

(Maar wat een muggen!!!!!! En natuurlijk de muggenmelk vergeten. Die gaan we morgen maar even scoren.)

Morgen trakteren we ons zelf met uitslapen! Acht uur gaat de wekker pas 😁.